Informujemy, że Pani/Pana dane osobowe są przetwarzane przez Fundację Instytut na Rzecz Kultury Prawnej Ordo Iuris z siedzibą w Warszawie przy ul. Zielnej 39, kod pocztowy 00-108 (administrator danych) w ramach utrzymywania stałego kontaktu z naszą Fundacją w związku z jej celami statutowymi, w szczególności poprzez informowanie o organizowanych akcjach społecznych. Podstawę prawną przetwarzania danych osobowych stanowi art. 6 ust. 1 lit. f rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (RODO).
Podanie danych jest dobrowolne, niemniej bez ich wskazania nie jest możliwa realizacja usługi newslettera. Informujemy, że przysługuje Pani/Panu prawo dostępu do treści swoich danych osobowych, ich sprostowania, usunięcia lub ograniczenia przetwarzania, prawo do przenoszenia danych, prawo wniesienia sprzeciwu wobec ich przetwarzania, a także prawo do wniesienia skargi do organu nadzorczego.
Korzystanie z newslettera jest bezterminowe. W każdej chwili przysługuje Pani/Panu prawo do wniesienia sprzeciwu wobec przetwarzania danych osobowych. W takim przypadku dane wprowadzone przez Pana/Panią w procesie rejestracji zostaną usunięte niezwłocznie po upływie okresu przedawnienia ewentualnych roszczeń i uprawnień przewidzianego w Kodeksie cywilnym.
Do Pani/Pana danych osobowych mogą mieć również dostęp podmioty świadczące na naszą rzecz usługi w szczególności hostingowe, informatyczne, drukarskie, wysyłkowe, płatnicze. prawnicze, księgowe, kadrowe.
Podane dane osobowe mogą być przetwarzane w sposób zautomatyzowany, w tym również w formie profilowania. Jednak decyzje dotyczące indywidualnej osoby, związane z tym przetwarzaniem nie będą zautomatyzowane.
W razie jakichkolwiek żądań, pytań lub wątpliwości co do przetwarzania Pani/Pana danych osobowych prosimy o kontakt z wyznaczonym przez nas Inspektorem Ochrony Danych pisząc na adres siedziby Fundacji: ul. Zielna 39, 00-108 Warszawa, z dopiskiem „Inspektor Ochrony Danych” lub na adres poczty elektronicznej [email protected]
Data publikacji: 27.11.2015
W poniedziałek 23 listopada w Paryżu odbyło się spotkanie w ramach Komisji Spraw Społecznych, Zdrowia i Zrównoważonego Rozwoju Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy. Wśród punktów porządku obrad znajdowało się sprawozdanie dotyczące surogacji, zatytułowane „Prawa człowieka i kwestie etyczne związane z macierzyństwem zastępczym” [AS/SOC (2015) 46, the ‘Surrogacy Report’] - które już przed wygłoszeniem wywołało wiele kontrowersji.
Ze względu na zarzucany konflikt interesów sprawozdawcy (związany z działalnością zawodową) oraz próbę podważenia w rezolucji dotychczasowego stanowiska UE w tej sprawie, zadecydowano o przeniesieniu pierwszego czytania rezolucji na obrady plenarne Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy, które odbędą się w styczniu 2016 roku w Strasburgu.
Sprawozdanie miało zostać przedstawione przez Petre de Sutter, belgijską senator, z zawodu lekarza ginekologa, szefa departamentu medycyny reprodukcyjnej w Szpitalu Uniwersyteckim w Gandawie. Klinika jest jednym z czterech belgijskich szpitali praktykujących zabiegi surogacji, mimo braku koniecznych ku temu regulacji prawnych. Bez wątpienia, z samego faktu promowania i legalizacji macierzyństwa zastępczego na poziomie europejskim, belgijska senator czerpałaby bezpośrednie korzyści finansowe. Tymczasem Kodeks etyczny członków Zgromadzenia Parlamentarnego w Art. 8 stanowi, że członkowie Zgromadzenia (w tym także sprawozdawcy) powinni unikać wszelkich konfliktów pomiędzy rzeczywistymi lub potencjalnymi, gospodarczymi, handlowymi, finansowymi lub innymi interesami, na poziomie zawodowym, osobistym lub rodzinnym oraz interesem publicznym związanym z przedmiotem prac Zgromadzenia. Naruszenie tego przepisu przez Petrę de Sutter było ewidentne, w związku z czym zadecydowano o przełożeniu obrad. Nieznane są jeszcze decyzje co do osoby nowego sprawozdawcy.
Ponadto, w 2011 roku na forum Parlamentu Europejskiego dyskutowano już kwestie dopuszczalności surogacji oraz związanych z nią etycznych wątpliwości i społecznych zagrożeń. Przyjęto wówczas rezolucję, która jasno określa surogację jako zjawisko negatywne i szkodliwe społecznie oraz wzywa państwa członkowskie do uznania jej za „poważny problem, wykorzystujący i uprzedmiotawiający ciało kobiety, w tym jej narządy rozrodcze.” W rzeczywistości jednak, surogacja oznacza nie tylko wykorzystanie ciała kobiety, ale także potraktowanie dziecka jako przedmiotu transakcji. Bez względu na to czy samo dziecko stanowi formę tej zapłaty, czy też fakt jego urodzenia zobowiązuje do niej określonego „zamawiającego”, zawsze celowo pozbawiane jest biologicznej matki, mimo że Konwencja o prawach dziecka w art. 7 stanowi, że każde dziecko ma "prawo wiedzieć i być pod opieką swoich rodziców".
Bez wątpienia Rada Europy jako najstarsza organizacja europejska, stworzona w celu promocji i ochrony praw człowieka, powinna zająć klarowne i jednoznacznie negatywne stanowisko w tej sprawie. Będzie to przedmiotem styczniowej debaty na sesji plenarnej Zgromadzenia Parlamentarnego, na której obecna będzie również delegacja posłów z Sejmu RP.
· W ostatnich tygodniach weszły w życie przepisy rozporządzenia ministra zdrowia „w sprawie programu pilotażowego w zakresie usług farmaceuty dotyczących zdrowia reprodukcyjnego”.
· Warto stanąć w obronie życia: nie istnieje żaden społeczny determinizm, powodujący, że historyczny rozwój zmierza w jednym tylko kierunku.
W Unii Europejskiej pojawiają się inicjatywy mające na celu wspieranie z funduszy unijnych krajów członkowskich, w których aborcję mogą wykonać kobiety pozbawione takiej możliwości w swoim państwie. Organy unijne są też wzywane do zaprzestania wsparcia finansowego dla organizacji pro-life.
„Prawne sztuczki” zwolenników aborcji
· Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 2020 r., stwierdzający niezgodność aborcji eugenicznej z Konstytucją, pomógł ochronić życie wielu dzieci ze zdiagnozowaną chorobą lub niepełnosprawnością.
· TK podkreślił wtedy jednocześnie, że pomoc oferowana kobietom w „trudnej ciąży” musi mieć „realny wymiar”.
